~ Lucky ~
ผมคือ 'นักล่า' กฏของผมในการล่าคือจะไม่ยุ่งกับเหยื่อที่ใกล้ตัว
แต่มาวันหนึ่ง ผมกลับต้องแหกกฏ
'กิน' กินเหยื่อใกล้ตัวด้วยความทรงจำเลือนลาง
ในวันถัดมาเรื่องคืนนั้นกลายเป็นเรื่องราวใหญ่โต
เมื่อเหยื่อที่ผมกินดันเป็นเด็กข้างบ้านทีอายุห่างผมเกือบสิบปี
แถมเด็กคนนี้ยังเป็นเด็กเส้นแม่ผมอีก
เรื่องราวจึงจบลงด้วยการแต่งงานสายฟ้าแลบระหว่างผมกับยัยเด็กข้างบ้านคนนั้น
"ผมไม่จดทะเบียนสมรส เด็ดขาด!"
วันนั้นผมค้านหัวชนฝาว่าจะทำเพียงแค่รักษาหน้าตาของครอบครัวเราสองคนเอาไว้ตามที่แม่ขอ
แต่ใครจะรู้.... ผ่านมาครึ่งปีหลัง
ผมกลับไม่อยากที่จะจรดปลายปากกาลงบนใบหย่าใบนี้
"ช่วยเซ็นใบหย่าให้อัยญ์ด้วยค่ะ"
ทำไมใบหน้าของอัยญดาในตอนนี้
ถึงได้ดูเย็นชาต่อหัวใจผมรุนแรงเช่นนี้กันนะ
................
~ Aiyada~
'เขา' คือรักข้างเดียวของฉันมาโดยตลอด
ถึงแม้เราจะบ้านติดกัน เห็นกันทุกวัน
ตั้งแต่เด็กจนโต แต่ฉันกลับไม่มีสิทธิ์ได้บอกรักหรือครอบครองเขา
และแล้วเหมือนสวรรค์เห็นใจ?
ทำให้เรื่องคืนนั้นเกิดขึ้นแบบงันงงปนความทรงจำที่เลือนลาง
นำพาให้ฉันได้ครอบครองเขาอย่างถูกกฎหมายแต่เพียงผู้เดียว
แต่ด้วยความที่ผู้ชายอย่างเขาไม่รู้จักพอ
ทำให้ชีวิตคู่เราต้องจบลงในเวลาแค่ครึ่งปี
"ช่วยเซ็นใบหย่าให้อัยญ์ด้วยค่ะ"
ฉันกล้ำกลืนเปล่งเสียงออกไปให้ฟังดูเด็ดขาดที่สุด
แม้ข้างในจะเจ็บปวดเมื่อหัวใจทั้งดวงยังมีเขาอยู่เต็มอก
"แล้วเฮียลัคก์จะไป 'เอา' กับผู้หญิงสักกี่คนก็แล้วแต่เฮียเลย"
ใครบอกว่าการแต่งงานคือความสำเร็จสูงสุดของชีวิตผู้หญิงที่ใฝ่ฝัน
ไม่จริงเลยสักนิด!!
นี่สินะที่คนเคยพูดไว้ 'เลือกคู่ผิด คิดจนตัวตาย'
แต่ดีที่ฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองตายไปก่อนที่จะแก้ไขมัน
ความคิดเห็น